فوگ سیل به عنوان یک اسپری سبک از امولسیون آسفالت رقیق تعریف می شود که در درجه اول برای آب بندی سطح آسفالت موجود به منظور کاهش شن زدگی و غنی سازی سطوح خشک و هوازده استفاده می شود.
یک فوگ سیل برای پوشش، محافظت و/یا جوان سازی بایندر آسفالت موجود طراحی شده است. افزودن آسفالت همچنین با کاهش نفوذپذیری در برابر آب و هوا، ضد آب بودن سطح را بهبود بخشیده و پیرشدگی آن را کاهش می دهد. برای رسیدن به این هدف، ماده فوگ سیل (قیر امولسیونی) باید فضای خالی سطح روسازی را پر کند. بنابراین، در طول کاربرد آن باید ویسکوزیته به اندازه کافی کم باشد تا قبل از نفوذ به حفره های سطحی روسازی شکسته نشود. این امر با استفاده از امولسیون کندشکن که با آب رقیق می شود انجام می شود. امولسیون هایی که به اندازه کافی با آب رقیق نشده اند ممکن است به خوبی به فضای خالی سطح نفوذ نکنند و در نتیجه پس از شکستن امولسیون، آسفالت اضافی روی سطح روسازی ایجاد شود که می تواند منجر به لغزنده شدن سطح شود. شکل زیر به طور مفهومی کاربرد فوگ سیل را نشان می دهد.
در حین اجرا، امولسیون سطح سنگدانه و لایه بایندر موجود را خیس می کند. امولسیون های کاتیونی (با بار مثبت) می توانند آب را از سطح یک سنگدانه یا فیلم آسفالت پیر شده جابجا کنند. سپس امولسیون با از دست دادن آب و عمل شیمیایی می شکند و لایه ای از بایندر جدید روی سنگدانه و لایه چسب موجود تشکیل می دهد. سرعت شکستن امولسیون به عوامل متعددی بستگی دارد که شرایط آب و هوایی (مانند باد، باران، دما و …) عوامل اصلی هستند. برای امولسیون های آنیونی (با بار منفی)، هیچ برهمکنش ویژه سطحی با اکثر سنگدانه ها وجود ندارد. امولسیون به دلیل از دست دادن آب در اثر تبخیر و جذب آب توسط سنگدانه ها و حفره های سطحی روسازی می شکند.
رایج ترین قیرهای امولسیونی کاتیونی مورد استفاده برای فوگ سیل CSS-1 و CSS-1h هستند