قیرهای محلول (Cutback Bitumen) از حل كردن قیرهای خالص در حلال ها و یا روغن های نفتی مختلف بدست می آیند. بعد از اجرای قیر محلولی، حلال استفاده شده تبخیر می شود و قیر باقی می ماند. نوع و كیفیت قیرهای محلول تابعی از كیفیت قیرهای خالص پایه و نوع و مقدار حلال بستگی دارد . هر چقدر میزان حلال استفاده شده در قیر محلولی بیشتر شود، میزان گرانروی آن کاهش می یابد.
قیرهای محلولی معمولا به صورت تک کت و پرایم کت مورد استفاده قرار می گیرند. از جمله دلایل استفاده از این دسته از قیرها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
– عدم دسترسی به وسایل گرم كننده قیر
– تجزیه شدن قیر در حرارت های بالا
– سرد شدن قیر در حین اجرا
– عدم امكان نفوذ قیر در مواد معدنی متخلخل
– لزوم ایمنی كارگران
– و کاهش زمان اجرا
بسته به نوع حلال مورد استفاده در قیرهای محلولی به سه دسته زیر تقسیم بندی می شوند:
- قیرهای تندگیر (RC): از حل کردن قیر پایه در حلال های با فراریت زیاد مانند بنزین بدست می آید و با تبخیر سریع بنزین قیر پایه بجا می ماند.
- قیرهای کندگیر (MC): از حل کردن قیر پایه در هیدروکربن های سبک تر مانند نفت سفید بدست می آید که سرعت تبخیر کمتری نسبت به بنزین دارد.
- قیرهای دیرگیر (SC): ازحل كردن قیر خالص در روغن ها و حلال های دیرگیر نفتی، مانند گازوئیل بدست می آید. مدت زمان زیادتری برای گیرش كامل این قیرها بعد از مصرف، نیاز است.