قیر محلولی

قیرهای محلول (Cutback Bitumen) از حل كردن قیرهای خالص در حلال ها و یا روغن های نفتی مختلف بدست می آیند. بعد از اجرای قیر محلولی، حلال استفاده شده تبخیر می شود و قیر باقی می ماند. نوع و كیفیت قیرهای محلول تابعی از كیفیت قیرهای خالص پایه و نوع و مقدار حلال بستگی دارد . هر چقدر میزان حلال استفاده شده در قیر محلولی بیشتر شود، میزان گرانروی آن کاهش می یابد.

قیرهای محلولی معمولا به صورت تک کت و پرایم کت مورد استفاده قرار می گیرند. از جمله دلایل استفاده از این دسته از قیرها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

– عدم دسترسی به وسایل گرم كننده قیر

–  تجزیه شدن قیر در حرارت های بالا

– سرد شدن قیر در حین اجرا

– عدم امكان نفوذ قیر در مواد معدنی متخلخل

– لزوم ایمنی كارگران

– و کاهش زمان اجرا

بسته به نوع حلال مورد استفاده در قیرهای محلولی به سه دسته زیر تقسیم بندی می شوند:

  • قیرهای تندگیر (RC): از حل کردن قیر پایه در حلال های با فراریت زیاد مانند بنزین بدست می آید و با تبخیر سریع بنزین قیر پایه بجا می ماند.
  • قیرهای کندگیر (MC): از حل کردن قیر پایه در هیدروکربن های سبک تر مانند نفت سفید بدست می آید که سرعت تبخیر کمتری نسبت به بنزین دارد.
  • قیرهای دیرگیر (SC): ازحل كردن قیر خالص در روغن ها و حلال های دیرگیر نفتی، مانند گازوئیل بدست می آید. مدت زمان زیادتری برای گیرش كامل این قیرها بعد از مصرف، نیاز است.